Voor wie mij op strava een beetje volgt, zal dit geen verrassing zijn. Ik ben gestopt met lopen. Na 35 jaar ‘Born to run’ hebben mijn pezen en gewrichten besloten dat het genoeg geweest is. Eigenlijk hadden ze mij dat al een tijdje geleden laten voelen. Maar koppig als we zijn, hebben we het lot uitgedaagd tot er geen weg terug was.

Het eindverdict kwam er tijdens de groepsmarathon van de Speedy onions. Dat is een gezellig groepsloopje van 42 km dat alle randgemeenten van Aalst aandoet. Halfweg had ik zoveel pijn dat ik niet meer verder kon. Ik heb daarna een week lopen manken. Een osteopaatbezoek kon nauwelijks nog soelaas brengen. Ik had het eigenlijk al voelen komen en was al een tijdje meer aan het fietsen, maar sinds die 4de december heb mijn loopschoenen spreekwoordelijk definitief aan de haak gehangen.

Wat er daarentegen definitief van de haak is genomen, is het stalen ros. Toen ik mijn fiets vorig jaar bestelde kon ik er laten opspuiten wat ik wou. Francesco is het huismerk van Fietsateljee uit Teralfene. Ik wilde dit keer echter iets origineler. Eerst dacht ik aan ‘The beast’, maar dat leek me wat te banaal. En toen dacht ik aan wat de voorzitter van Excelsior (mijn atletiekclub van vroeger ) altijd riep toen ik in zijn bureau kwam : Aaah, Frankie Machine !!!

Het is dus Frankie Machine geworden. Met schijfremmen en electronisch geschakeld. Ik heb er al veel plezier aan beleefd vorige zomer en ik ga er nog meer plezier aan beleven volgende zomer. Want het is nu één en al fietsen geblazen. In november 1137 km , in december 1641 km en in januari voorlopig al 1300 km. Hoofdzakelijk op de Tacx Neo 2t want momenteel zijn het enkel de ijsberen die buiten fietsen. Mijn plan is om met een goede conditie aan het seizoen te beginnen.

Dat seizoen begint voor mij op 4 maart met de Ename classic. Twee weken later staat Dwars door Vlaanderen op het menu en op 1 april is het dan een eerste hoogdag met de Ronde van Vlaanderen.

Als voorbereiding rijd ik nu elke middag tussen de 40 en de 70 km via de Zwift app. Ik ga ook om de twee weken naar de sportmassage. Ik heb iemand gevonden in Denderhoutem die zijn sporen in de wielrennerij heeft verdiend. Stefaan Staels is zijn naam en ik kan hem warm aanbevelen.

Wat Stefaan mij warm had aanbevolen, was om een verwarmende gel op mijn benen te wrijven voordat ik begin te fietsen. Bij deze temperaturen zou dat een goed idee zijn. Zo gezegd zo gedaan. Deze middag zou ik voor de eerste keer de gel insmeren. Ik doe wat gel in mijn hand. Het ruikt een beetje als de algipan die onze voetbaltrainer vroeger meehad in de winter. Maar dat goedje is redelijk liquide en er vallen wat druppels in mijn koersbroek die op mijn enkels lag. Man man man, toen ik mijn broek optrok begon me dat daar danig warm te worden tussen mijn benen. Maar we laten ons niet kennen, hé! Ik met die broek op de fiets gesprongen en dan begon het pas echt te branden. Ik dacht dat mijn ballen in brand stonden. Ik heb een spurt getrokken naar de douche en heb gewreven alsof er mijn leven er van afhing. Tjong jonge ! Voor wie er nog aan moest twijfelen, dat spul warmt dus echt wel op.

Ik hoop jullie dus binnenkort te kunnen berichten over mijn fietsavonturen. En ik hoop dat Sander ook eens een post schrijft over zijn “jogske” dat hij gedaan heeft : 430 km in de ijzige vrieskou van Schotland. Geef mij dan maar mijn fietsje in de garage en de lekkere warme douche achteraf!