Het is maandagochtend en ik ben nog aan het bekomen van de emoties. Gisteren heb ik een openbaring gehad met bijbelse proporties.

Gedurende het volledige kalenderjaar 2015 heb ik me volgestouwd met havermout om langere afstanden aan te kunnen. Ik moet toegeven dat het veel geholpen heeft. Ik heb langere afstanden gelopen dan ooit tevoren. Over een heel jaar heb ik 2150 km afgelegd. Nooit gedacht dat er een afstandsloper in mij verscholen zat.
Groot was de ontgoocheling toen de weegschaal mij in december het cijfer 99 liet zien. Ik kon het bijna niet geloven en was ten einde raad. Als ik nog langere afstanden wil lopen, zal ik toch iets moeten doen aan dat gewicht.
Ik wist dat Sander enorme resultaten had geboekt met de Maffetone methode. Ik besluit om het over een andere boeg te gooien in 2016 en de havermout achterwege te laten. Ook geen brood meer. Eigenlijk zo weinig mogelijk koolhydraten. Hoe vreemd het ook mag klinken. Wel veel caloriën. Eieren, kaas, vlees, vis, avocado’s, sla, fruit, groenten. En eet er maar van zoveel je maar kan.
Op mijn trainingsloopjes heb ik het effect al gevoeld. Ik word niet moe en kan blijven gaan.

Maar vandaag is het een wedstrijd van 26 km in het Meerdaalwoud. Het staat geboekstaafd als een trail, maar ik zou het eerder een natuurloop noemen. Al zal het door de regen en sneeuwval van de voorbije weken wel heel erg drassig liggen.
Ik twijfel bij het ontbijt. Zal ik mijzelf op een Maffetone ontbijt trakteren of ga ik gewoon voor de gebruikelijke koffiekoeken? Ach, let’s go all the way. Ik neem drie eieren, zes kerstomaatjes, wat blokjes kaas, een artisjokbodem, een avocado en een paar schellen gedroogde ham. Zwier het in de pan en vreten maar.

Het lijkt een vreemd ontbijt, maar het valt aardig mee. Je hebt er alvast geen opgeblazen gevoel van.

Omdat het een loop is van slechts 26 km besluit ik geen rugzak mee te nemen, maar enkel een drinkbus van een halve liter. Ik ga op mijn hoka’s lopen. Ze hebben diepe groeven die ik zal kunnen gebruiken op dit drassig terrein. Het regent lichtjes, dus besluit ik om een vestje boven mijn thermisch ondergoed aan te doen, met het risico dat ik te warm zal hebben. Maar liever te warm dan te koud.

Om 10 uur zijn we ermee weg. Ik start vooraan en leg meteen een strak tempo op van 13km/uur. Ik ga dat geen twee uur volhouden, maar al wat we gewonnen hebben nemen ze ons niet meer af. Ik probeer rond hartslag 140 te blijven en dat lukt aardig. De kilometers vliegen voorbij aan dit tempo. Na 53 minuten ben ik al aan de eerste bevoorrading. Bijna 11 km zitten erop. Ik neem een stuk banaan en chocoladecake.

Nu komen de lastigste stukken. Steile hellingen met vette klei die aan je schoenen blijft hangen. Mijn trailervaring komt hier van pas. Ik stap naar boven, wetende dat hier lopen teveel energie vraagt van de motor. De hellingen en afdalingen volgen mekaar nu heel snel op. Ik voel me nog altijd kiplekker. Geen spoor van het gebruikelijke verval na anderhalf uur cruisen.

Na 17 km volgt de tweede bevoorrading, waar ik mezelf op hetzelfde trakteer als bij de eerste bevoorrading. Ik drink nu ook mij hele drinkbus leeg en stop ze in mijn jasje. Tijd voor het eindoffensief. Nog een flinke 8 km en ik voel me nog steeds opperbest. Op de wedstrijdfiche heb ik gezien dat de laatste 2 km bergaf zijn. Ik bereid me voor op een sterke finish.

We komen nu uit het woud en lopen in open vlakte. Ik zie lopers voor mij die ik als richtdoel ga gebruiken. Mijn tempo gaat weer richting 13 km/uur en ik begin kadavers op te rapen. Nog steeds geen spoor van vermoeidheid. Ik word euforischer met de minuut. Het einde van het bos is in zicht en het gaat nu inderdaad bergaf. Ik drijf het tempo nog de hoogte in en ik loop de 25ste km in 4’02. Wat een zalig gevoel!

Ik kom over de meet na 2 uur en 14 minuten. Onwaarschijnlijk snel. Ik ben zelfs niet moe. Geen melkzuur in de benen. Geen trillende armen. Gewoon supergevoel.

Ik ga naar mijn wagen, kleed me om een rijd naar huis. Als ik om 1 uur thuis aankom, kan mijn vrouw het haast niet geloven. ‘Ben je daar al?’

‘Schatteke, ik heb vandaag niet gelopen. Ik heb gevlogen!’

Lang leve Maffetone !