Het is alweer een maand geleden dat ik nog eens geleden heb op de trails. De pijn van Bouillon is inmiddels al lang vergeten. Ik heb al een 15 kilometer afgemaald in Liedekerke tijdens de Denderloop. 1 uur 4 minuten en een dertigtal seconden waren het verdict. In 42 minuten doorgekomen aan de 10 km en lekker ouderwets gekraakt in de laatste drie kilometer. Vreemd hoe ik altijd een klop krijg na 12 km. Ik vermoed dat mijn gebruikelijke trainingsafstand van 12 km daar voor iets tussen zit.

Van al dat lopen beginnen mijn pezen een beetje te protesteren. Vooral de achilles- (ja, deze halfGod heeft er ook last van) en de patellapezen laten van zich horen. Vandaar dat we regelmatig ook eens het stalen ros bovenhalen. Veel minder traumatiserend voor het gestel en ook wel best ok voor de conditie. Al is lopen altijd nog iets anders, natuurlijk. Op die fietstochten zie je vaak mannen met een bierbuik waar jaren training (lees drinken) aan vooraf gingen. Die kom ik zelden tegen op onze trails.
Edoch lusten we graag eens een fietstochtje tussendoor. En wat blijkt? Door mijn aanhoudende looptrainingen en de daarmee gepaard gaande gewichtsafname vlieg ik werkelijk over de weg met mijn tweewieler.
Op 9 mei nam ik deel aan de ‘Tour de Namur’. 87 km vlammen met hier en daar een mooie klim ertussen. Onder andere de citadel van Namen opgevlogen. Op zo’n momenten is het leuk om op strava te kunnen vergelijken met wat de rest deed. Ik ben 2,5 minuten sneller dan mijn collega naar boven gereden. Nochtans ook een geoefende wielertoerist.
Zondag was het dan weer Tilff-Bastogne-Tilff. In een zoveelste vlaag van jeugdige overmoed, schreef ik me in voor de 157 km. Maar een paar stevige klimmen en een welkome bevoorrading later, besliste ik wijselijk om toch maar af te slagen voor de 88 km. Ik was eigenlijk gekomen voor de redoute. En die zat ook in de 88 km. Ik wilde net als VDB knallen op het einde van de klim en een voor Bartoli doorgaande toerist in het wit van de ogen kijken. Het ontwaken was eerder pijnlijk. Amaj, ik wist niet dat die klim zo steil was. Mijn naamgenoot reed daar in 1999 op zijn buitenblad naar boven. Dedjuu Frank, dat waren nog eens magische momenten. Ik reed op mijn kleinste verzet en moest alles uit de kast halen om veilig boven te geraken. Volgens strava zijn er daar al 15361 leden bovengereden en ik sta nu op de 6538 ste plaats. Hier kan je dat zien.

Maar nu is het weer tijd om terug te keren naar het serieuze werk. Zaterdag staat de ‘Grand trail des lacs et chateaux’ op het menu. 60 km lekker trailen door de Hoge Venen. Al is dit ook nog maar een lange training voor wat volgende maand volgt. Het zal met een klein hartje zijn dat ik naar de Grand Duc afzak. Tot binnenkort.