Plets! Plets! Plets! We bewegen ons voort op een doornatte en modderige route ergens in een uitloper van het Pajottenland. Mijn havermout verslindende trail buddy heeft er duidelijk zin in en stuitert rond als een soort Teigetje, terwijl hij zijn Garmin Virb camera regelmatig voorziet van de nodige onzin. Het sneeuwt zowaar. Ik zal dan maar de Iejoor zijn en wat bezorgd knorren over vanalles en nog wat. “Hey Bogomiel!”, weerklinkt het en we pletsen grinnikend verder op de mountain bike route zonder mountainbikers. Hoe het Bogomilisme onlangs in onze actieve woordenschat geslopen is, lees je verder in dit artikel.

Even terug naar woensdag 14 januari. Het is even voor tienen en de Thalys rijdt Paris Nord binnen. Mijn collega’s zijn druk aan het overleggen, maar ik ben even gefascineerd door mijn iPhone. Refresh, resfresh, refresh… Nog niks te zien. Door me een paar weken geleden in te schrijven voor de CCC, heb ik een mooie vertakking gecreëerd in mijn pad naar de toekomst. En zoals vaak zal die vork beslecht worden door het lot. In dit geval is het ook een echte loterij. Theoretisch is er zeventig percent kans, heeft de organisatie verleden week bekend gemaakt. We zullen zien. Ben ik erbij, dan is dat mooi. Ben ik er niet bij, dan is dat ook mooi.

Nogmaals refreshen. Rood! Hoef niet te lezen om te beseffen dat ik er niet bij ben. Eventjes maakt een hevig gevoel van afwijzing zich van mij meester. Er zijn maar twee van de vijftig ingeschreven Belgen niet ingeloot en ik ben verdomme bij die twee. We wiegen heen en weer wanneer de trein over een wissel rijdt. Mijn wissel is ook genomen. Mijn spoor gaat niet naar Chamonix dit jaar. Maar zal wel de Trail des Fantômes en de Ultra du Vercors aandoen. Yay! Terwijl we naar de taxi stappen, bel ik Frank. Hij is blij dat we in Augustus de 75 K van de Fantômes samen kunnen rennen. Trouwens, TRTC-ers mogen niet alleen naar Chamonix. Not done!

In ieder geval… het is het gedaan met spelen. Of begint het spel nu pas echt? De Trail des Bosses nadert met een rotvaart. Mijn overtollige kilo’s zullen er deze keer helaas ook terug bij zijn. Vijfenzestig kilometer zo net na de feesten is niet mis. Maar er is geen keuze. Willen we een kans maken op de super Bouillonnante van 104 km eind april, zullen we binnen een paar weken de bulten van Braine-le-Comte integraal moeten trotseren.

De volgende uitdaging na Bouillon is ook niet mis. De Grand Duc -Trail de Chartreuse eind juni. Verleden jaar heeft amper een kwart van de ingeschrevenen hem uitgelopen. Het was toen ook duivels weer, zoals we op datzelfde moment aan de voet van de Mont-Blanc in Chamonix mochten meemaken. De inschrijvingslijst 2014 bevat 300 namen, de aankomstlijst 78. Dat is toch wel uitzonderlijk weinig, en de organisatie heeft laten weten dat het parcours dit jaar “un peu moins sportif” zal zijn. Voor wie de Chartreuse niet kent… taai boeltje daar. Maar zo mooi.

A Chartreuse walk with the family.

Na wat zomervakantie wordt het dan Trail de Fantômes in La Roche.  Hier liep Frank verleden zomer zijn eerste ultra afstand. We gaan voor de 75 km deze keer. Waarop we ons weer even gaan splitsen en ik in september terug naar de Vercors trek. Heb daar nog iets af te maken. Toen ik daar verleden herfst stond, kwam de race directeur er zich persoonlijk van vergewissen of ik wel goed bij mijn hoofd was. Wie begint er nu aan zulk een trail nu op sandalen. Wel… het is perfect mogelijk, weet ik nu. Maar ik moet wel wat sneller rennen deze keer. Komt wel goed. Wat een parcours dit jaar. Vertrekt uit Lans-en-Vercors. En meteen recht naar boven! Kijk maar eens…

With the UTV race director

En dan… het grote nieuws. TRTC trekt naar het land der Katharen. De 160 km lange Grand Raid des Cathares lijkt ons nog een maatje te groot, maar de 96 km lange Raid des Bogomiles bevalt ons uitermate. Vertrekt aan de Porte de Narbonne van de oude stad in Carcassonne. Over de legendarische landschappen van de Aude. Waar de geest van de Katharen nog steeds rond dwaalt. Het belooft een mooie maand october te worden.

First edition October 2015.

En zo komt het dat we elkaar de laatste tijd wel eens gekscherend durven uitmaken voor Bogomiel.

“Gij Bogomiel, gij!”