Zondagen zijn vaak een beetje verloren dagen. Je loopt maar wat rond te hangen. Van miserie de auto eens wassen, met de hond gaan wandelen. Maar niet vandaag. Vandaag is het rustdag met een grote R. Ik zit in de welness van de Rozebroeken te genieten van het warme water en de waterstralen tegen mijn rug en benen. Die hebben mij gisteren 65 km door het Waals-Brabantse heuvelland gedragen. Ze hebben het verdiend.

Zaterdagochtend, 6.30 uur. Ik sta als eerste aan de chalet waar de start gegeven wordt. Aan motivatie geen gebrek. Drie kwartier later komt Sander ook aan. Hij heeft er duidelijk ook zin in. Ons plan is om een gemiddelde snelheid van 8 km/uur aan te houden. Dan zijn we om 16 uur binnen. Maar het is in de eerste plaats een trainingstrail. Het grote werk ligt nog 75 dagen voor ons, in Bouillon.

Het eerste uur lopen we ruim 9 km. Dat is vrij snel, maar we maken ons geen zorgen. De eerste bevoorrading is er na 20 km. We komen er aan na 2uur27. Alles verloopt volgens plan, al klaagt mijn clubgenoot van last in de voeten. Er liggen toastjes met foie gras en er staan geneverglaasjes met witte wijn. Als dit maar goed afloopt.
Na 25 km zijn we aan het hellend vlak van Ronquières. Al veel van gehoord, nog nooit gezien. Best wel indrukwekkend. Het komt er eigenlijk op neer dat ze de boten in een enorm zwembad leggen en die dan de helling optrekken met een enorme kabelbaan. Je moet er maar opkomen.
Na 4uur45 zijn we aan de tweede bevoorrading op km 38. We hebben intussen ook al een rijsttaart achter de kiezen. Het is voor het eerst dat ik brood met kaas en salami binnenwerk, samen met een heerlijke kom warme soep. Man, dat deed deugd. De innerlijke mens is helemaal opgewarmd. Het zal nodig zijn want er liggen nog 27 km op ons te wachten. Die moeten we, als het goed gaat, afleggen in 3uur15. Iets in mij zegt dat dat niet gaat lukken.
We zijn nog geen kilometer ver of die warme soep zet mijn darmen aan het brosselen. Ik bespaar u de details, maar ik vrees dat er een boer eens raar naar zijn koeien gaat kijken vandaag, terwijl hij door zijn haar krabt.
Het gaat van kwaad naar erger met Sanders voeten. De ondergrond is wel verraderlijk hard door het vriesweer. Ik heb er als bij wonder niet veel last van. Waarschijnlijk door mijn dieet van de voorbije maanden. Maar Sander dus wel en het tempo moet omlaag. Niet dat ik dat erg vind. Ik ga vandaag voor het eerst langer dan 50 km lopen. Het hoeft dus zeker niet te snel te gaan.
Ondertussen komen we op het parcours van de 25/35/45 km lopers. Leuk om eens wat nieuw volk te zien. Na 50 km splitst het parcours zich weer op en zijn we weer moederziel alleen met z’n tweeën. Na 54 km ligt de laatste bevoorrading. Ik mag er niet aan denken dat we in Bouillon dan nog 50 km te gaan hebben. Dat wordt nog een harde noot om kraken.
De laatste kilometers zijn zwaar maar de voldoening als we aankomen is er niet minder om. Bovendien staat er weer zo’n lekkere kom warme soep te wachten. En het warme onthaal van de enthousiaste medewerkers doet ook deugd. Dit is een ideale starter voor een superseizoen. Een seizoen dat zal gedomineerd worden door ultra’s. Binnen vier weken staat de kortste trail van het seizoen op het programma. 36 km is tegenwoordig kort : het kan verkeren.

Kijk ook eens naar onze foto’s en ons filmpje. Tot binnen vier weken.