Het is zondagmiddag en ik ben nog steeds aan het bekomen van gisteren. Languit lig in de zetel te kijken naar een documentaire over olifanten die een overlevingstocht maken op zoek naar water. De warme stem van Peter Cremers geeft mij een heerlijk zondagsgevoel. Dat was gisteren wel even anders.

Zaterdagochtend. Ik sta klaar om te vertrekken. Mijn vrouw vraagt of het wel een goed idee is in dit weer. Ik antwoord dat de omstandigheden niet zwaar genoeg kunnen zijn. Hoe zwaarder, hoe beter. Dan worden de mannen van de jongens gescheiden.
Voor de start wordt het Waals Brabantse mestoverschot nog eens ferm aangedikt want aan de sanitaire voorzieningen is het weer filerijden geblazen. De start wordt gegeven om 11 uur terwijl de deelnemers aan de 25 km al om 10 uur vertrokken zijn. Vreemd dat de 40 en 50 km later vertrekt, maar dan zijn we zeker dat die niet in mekaars weg lopen. Ik kan de redenering wel volgen. Het is heel vervelend als je op het einde van je wedstrijd voorbijgevlamd wordt door iemand die maar half zover gelopen heeft.
De deelnemers aan de 40 en 50 km mogen na zowat 33 km kiezen tussen de twee afstanden. Als die keuze na pakweg 15 of 20 km ligt, zullen er nog velen voor de 50 kiezen. Maar na 33 km? In dit weer? Ik vermoed dat er niet teveel Roger De Vlaeminckskes onder de deelnemers zitten en blijf overtuigd van mijn keuze voor de 50.

Om precies 11 uur worden we op gang geschoten. Ik heb me voorgenomen om op hartslag 130 à 135 te lopen. Dat zou aan een tempo van 10 km/uur moeten kunnen.
Na drie kilometer krijgen we een beklimming die er vorig jaar nog bevroren bijlag. Nu is het een ware modderpoel die processie-van-Echternachsgewijs wordt beklommen. De trend is gezet.

Het gevolg is dat ik mijn gemiddelde van 10 per uur al mag vergeten. Het wordt een echt moddergevecht vandaag. Ik besluit om de 10 niet na te jagen. Daarvoor heeft deze jongen al teveel ervaring. Probeer nooit je gemiddelde op te krikken, it’ll kill you. Ik probeer verder te lopen op de vooropgestelde hartslag, al is de verleiding groot om sneller te gaan. Maar Dr Phil zegt dat ik rustig moet blijven en op die lage hartslag moet blijven vet verbranden.

De kilometers tikken weg en ik blijf goed gesitueerd. De tweede bevoorrading volgt na 29 km en de vermoeidheid begint zijn tol te eisen. Wat zal ik dadelijk beslissen? 40 of 50? De verleiding voor 40 is groot. Er loopt een groepje van een man of 5 voor me uit. Ze slagen allemaal links af richting 40. Fuck it! Ik loop rechtdoor voor de 50. Minder verkeer onderweg.

In kilometer 34 ligt een afdaling op de macadam en ik beslis om er de zweep op te leggen. Ik let even niet op mijn hartslag. Zalig zo bergaf snelheid maken. Ik raap een eerste slachtoffer op.

Op de volgende bevoorrading krijgen we soep. Je gelooft niet hoe zalig soep kan zijn als je quasi onderkoelt aan het afzien bent. Ik bedank de moedige vrijwilliger en zet het weer op een lopen. Ik denk nu aan de extra punten die ik ga krijgen in het betrail klassement. Mijn redenering is dat er heel weinig flandriens zullen kiezen voor de 50 km en dat er dus meer punten zullen te rapen vallen op die afstand. Ik wil me dus niet meer laten inhalen en probeer zo snel mogelijk aan de aankomst te zijn.

Naar goede gewoonte zijn de laatste kilometers zwaar. Normaal gezien wordt ik nog ingehaald door andere deelnemers. Maar mijn Maffetone-dieet zorgt ervoor dat ik nog steeds blijf lopen en zelfs deelnemers inhaal. Een heerlijk gevoel.

De 50 km blijken er volgens mijn Suunto 47 te zijn, maar dat vind ik voor één keer niet erg. Ik finish in 5 uur en 22 minuten en heb er dus 22 minuten meer over gedaan dan gepland. Maar het parcours was extreem zwaar. Ik kan ermee leven. En de betrail punten zijn binnen. 24 om exact te zijn. Dat zijn er 7 meer dan op de Meerdaalwoudtrail. Het gaat de goede richting uit.

Als ik thuiskom, zet ik me nog eens op de weegschaal. ’s Ochtends was het nog 97,7 en nu toont hij 93,3. Bijna 4,5 kilo kwijt. Tijd voor een Chouffe N’Ice. Of twee.

Binnen 3 weken ligt er een Primavera te wachten in Andenne. 56 km dit keer. Ik kijk er al naar uit.