De naam Maffetone hoorde ik voor het eerst ongeveer een jaar geleden in een blog artikel van de Flatfootguru, die toen net de 246 K van de Spartathlon op zijn teenslippers gelopen had. En onlangs las ik hem terug in het nieuwste boek van Christopher McDougall, Natural Born Heroes, waar verhaallijnen over de zoektocht naar een heldhaftige groep verzetslui op Kreta, over Parkour en over lichaamsvet als energiebron samenkomen in een bevlogen pleidooi voor natuurlijk bewegen, efficiënte voeding en buitengewone prestaties. En toen was daar die Flatfootguru weer. Had net op zijn Luna sandaaltjes een sub 3h marathon gelopen met redelijk beperkte training, op lage hartslag en was in de aanloop op korte tijd zonder enige moeite meer dan een paar kilo lichaamsgewicht verloren. Vooral dat laatste trok mijn aandacht. Als ik met dit gewicht ultra’s zou blijven lopen, zou het sowieso niet blijven duren. Dus tijd voor de zogenoemde Maffetone test. Niet te verwarren met een dieet, by the way. Er is geen calorierestrictie. Het is voornamelijk de eliminatie van snelle suikers.

De gedachte dat ik op twee weken plots zou kunnen veranderen in een super efficiënte vetverbrandingsmachine, stemde me nogal sceptisch. En normaal gezien is een vakantie niet het moment om diëtaire gewoonten te gaan veranderen. Maar ik toen na een weekje semi-Maffetone vlotjes de Grand Veymont oprende met enkel een avocado als ontbijt -zonder gels of energiedrank- en dan s’avonds na een lange omweg terugkwam zonder echte honger, begon ik licht aan het einde van de tunnel te zien.

Playtime on the Grand Veymont. First MAF Method experiment.

Na het volgende feestje voluit met die test, nam ik me voor. Het werd een leuk feestje, met veel wijn. En toen begon het echt. Twee weken tot de Trail des Fantomes, waar we onze inschrijving voor de 75 km naar de 31 km hadden omgezet uit voorzorg. Als ik nog iets van mijn geplande najaar wou waarmaken, was het kwestie van snel even heropbouwen. En gewicht verliezen. Eerst de Trail des Fantomes 31 K, dan de week erop de Trail Run Vlaamse Ardennen 44 K en dan hopelijk naar de Vercors voor de UTV in September. Voor een taaie 86 K met 4500 D+ in vrij ruig terrein. Waar ik verleden jaar mijn tanden op stuk gebeten heb. En als alles heel goed gaat, een dikke maand later naar Carcassonne. Voor de eerste editie van de GRC. En mens mag dromen…

Het is zover. We zitten met onze gezinnen in La Roche. Behalve een Orval links en rechts, houd ik me aan de Maffetone Test… We zien veel oude bekenden terug. Ergens wringt die 75 K toch een beetje bij mij, maar ik weet dat het een te groot risico zou zijn. We besluiten met minimale uitrusting te lopen en ik neem me voor het ten alle tijde traag te houden, maar intussen toch mijn afdalingssnelheid wat te oefenen. En neem twee Innerme gels mee voor de zekerheid.

Wat een miserabel loopweekend dreigt te worden, verandert in heerlijke droge dag met af en toe zelfs wat zon. Perfect loopweer. Frank en ik beginnen er zin in te krijgen. Hier sta ik dan, op 2 weken tijd moeiteloos 4.5 kg lichter, met als ontbijt een enkel een blikje makreel en wat koffie achter de kiezen. Op mijn splinternieuwe Luna Leadville Gordo’s, de nieuwste super dikke sandalen van Luna Sandals, die ik momenteel test en zou willen gebruiken in de bergen.

We starten traag, maar het lopen gaat vlot. Ik neem een snoepje of twee aan de eerste bevoorrading uit pure goesting. Maar niet omdat het nodig is. We lopen intussen alsmaar sneller, het parcours ligt er gewoon perfect bij.

Perfect weather… And second MAF Method experiment.

Terwijl ik wat loop te keuvelen met andere lopers, trekt Frank erop uit. Hij wil snelheid maken. Op deze afstand zal hij zich zeker niet verbranden, bedenk ik. Hoewel, die TdF is niet te onderschatten. Maar we kennen het parcours, dat scheelt.

Ik voel dat ik terug lichter loop en heb er zin in. De volgende ravito’s komen en gaan. Mijn gelletjes blijven zitten. Na de muur kom ik op het punt waar tijdens de Boucles Ardennaises mijn onderbenen in de knoop sloegen. Niets daarvan deze keer.

Er zit nog energie genoeg in me om de laatste afdaling naar beneden te huppelen. Binnen met een gemiddelde van 7.6 kmph. Niet slecht voor een training run op de Fantomes. Bij de eerste helft van de deelnemers. Het valt me ook op dat ik snel recupereer. Back on track? We zullen zien dit weekend.

En de MAF methode? Die houden we nog even aan. Blijkbaar moet je jezelf niet tsjokvol koolhydraten stampen om energie te hebben. Bovendien lijkt het concept om zoveel mogelijk onder de zogenoemde MAF heartrate te blijven op training me ook wel gezond. We zullen zien waar de grens ligt… Zondag op een blikje sardines? Of genoeg geëxperimenteerd?

Yummie