Exact een week na de Trail des Fantômes alweer een zware race. Is dat wel een goed idee? Sander heeft kilometers nodig, enkele weken voor zijn zot avontuur in de Vercors. Ons devies indachtig (never knew I had enough until I had too much) ben ik dan maar meegegaan. Er moet toch iemand filmen onderweg?

De bestemming was dit keer Maarkedal, parel van de Vlaamse ardennen. Ik was er eerlijk gezegd nog nooit geweest. Zonde, want het is er prachtig. En bij dit weer een echte aanrader voor een zomerse wandeling. Om 8.30 uur zijn we al vertrokken voor een tochtje van 44 km. We gaan het rustig aan doen vandaag. Pure trainingskilometers.

Na een uur zijn we al 9.7 km ver. Dat lijkt me iets te snel, maar we voelen ons kiplekker. Na 2 uur is dat nog steeds 18.67 km. Ik begin weer te stuiteren en wordt weer licht euforisch. Gelukkig kan de ouderdomsdeken van ons tweekoppig clubke mijn enthousiasme wat temperen. ‘Niet te zot doen, hé. Het blijft een ultra.’

Het gaat nog steeds vlot want we zijn na 3 uur 26.81 km ver. Nog steeds meer dan 9/uur gemiddeld. Maar dan begint de wedstrijd van vorige week zijn tol te eisen. De pezen en de enkels spelen op en het tempo gaat langzaam maar zeker omlaag. De zon staat nu op het hoogst en geeft van jetje. Na 4 uur zijn we 34.81 km ver. Nog bijna 10 km.

We besluiten ons niet druk te maken in de eindtijd en proberen onze pezen te sparen. Twee zware wedstrijden vlak na mekaar zijn een goede training. Ik merk ook dat ik steeds sneller recupereer van zo’n wedstrijden. Vorig jaar lag ik een halve week in de lappenmand na zo’n afstand. Nu kan ik twee dagen later al terug gaan lopen. Zou er dan toch nog een duursporter in mij schuilen ? Eerst nog wat kilootjes afvallen.

Uiteindelijk komen we binnen gesukkeld in 5u25m. Het was een mooie loop. Hier zien ze ons nog terug. Kijk gerust eens naar onze video.

En nu naar de Vercors voor some unfinished business. Isn’t it, Sander en Steven

Trailrun Vlaamse Ardennen