Yesss! Zondag gaan we weer het veld in, deze keer met heel wat hoogtemeters. Veertienhonderd (1400 m D+) om precies te zijn. Dat zijn er maar elfhonderd (1100) minder dan de Marathon du Mont Blanc.

In Bérismenil zullen er 256 teams aan de start staan. Ons team start met het nummer 18. Onder de naam The Road to Chamonix, hoe kan het ook anders. En na het leegkopen van de Salomon webstore zal het er tip-top bij staan. Ach, bleef het maar enkel bij die Salomon store. Deze week regende het meer pakjes dan met de gemiddelde kerstmis en nieuwjaar samen. Troostaankopen? Pijnlijke botten, stramme pezen en een gat in de hand… Trail kan hard zijn.

Het Team Trail 2.0 30 km parcours is een mooie “trefle à trois feuilles”, waarvan we net het hoogteprofiel hebben binnen gekregen.

Ik kijk er naar uit. Beter gezegd: ik keek er naar uit. Tot ik keelpijn kreeg en bovendien het gevoel had dat ik ergens in mijn slaap moet gevierendeeld geweest zijn. Nochthans niet over de middeleeuwen gedroomd. En altijd braaf geweest.

Ben toch benieuwd hoe het zal verlopen.

De eerste keer sinds lang dat we nog eens op een zaterdag lopen. En bovendien nog na de middag starten. Gelukkig heb ik een montere chauffeur. Ikzelf zal op de terugweg slapen en naar het derde van Rachmaninoff luisteren. En af en toe eens opkijken of onze spring-in-het-veld weer geen reuze omweg maakt. Of stoppen voor een welverdiende hamburger.

Het begint te korten. En de afstanden beginnen te lengen. Wedstrijden als trainingskalender. Het werkt. Het werkt in ieder geval beter dan er ’s avonds op uit trekken na een lange werkdag. Hoewel, nu de dagen ook beginnen te lengen, wordt het iets gemakkelijker. Ik begin uit te kijken naar Bouillon. In dat lange weekend van de eerste mei. Doet ie het of doet ie het niet, die 56 km? We twijfelen, zeker met de Loop Van Vlaanderen zo kort erop. Maar eerst deze. The road is long. En gelukkig maar…

Tot zaterdag in La Roche en Ardenne!