Het is voorbij. We hebben onze trail tot een goed einde gebracht. En dankzij Sander ben ik voor het eerst heelhuids aan de aankomst geraakt. We hebben quasi constant een tempo van 9 per uur gelopen, wat in het begin nogal saai is, maar naarmate de wedstrijd vordert wordt het alsmaar minder saai.

Het parcours was gewoon prachtig. Lasne en omstreken wordt gekenmerkt door armtierige stulpjes van Waals OCMW volk. De miserie die je daar tegenkomt, het heeft geen naam. Sommige tennisvelden en zwembaden lager er echt niet zo goed bij.

Het was een echte trail. Je kan gerust zeggen dat het 99 % onverhard is. Ik denk dat deze wedstrijd een vaste plaats gaat krijgen in de agenda van het ‘Road to Chamonix’ clubje.

Binnen twee weken lopen we 36 km in Chimay. Benieuwd of ik dan nog steeds zo rustig ga kunnen blijven. Ik zie het al helemaal zitten.