Houffatrail

Vol goede moed vertrok ik richting Houffalize. Sander was al ter plaatse, want bleef een nachtje Dan moet je inderdaad niet de 190 km afhaspelen voor de wedstrijd. Maar ik verkoos mijn eigen bedje.

Over deze 25 km wordt er 1000 meter gestegen. Aangezien de start en de aankomst op dezelfde plaats liggen, gaan we er gemakkelijkheidshalve van uit dat het ook 1000 meter dalen is. Logisch denken voor beginners. Ik zal het dus rustig aan moeten doen met mijn 100 kilo.

We zijn al vetrokken zonder dat we er erg in hebben, een startschot was er niet. Trail is cool, no stress. De eerste kilometers zijn rustig. Het heeft weinig zin te drummen in de massa. Het gaat meteen omhoog en we zitten algauw in 10 cm modder. Mijn trailschoenen komen goed van pas.

Na een zestal kilometers is het weer zover. Mijn jeugdig enthousiasme is niet meer in te tomen. In een lange afdaling geef ik mijn benen de vrije loop en ben ik vertrokken. Ik voelde me kiplekker. De trainingen en het dieet hebben hun effect niet gemist. Na 1 uur en 12 minuten ben ik aan de eerste bevoorrading halfweg. Een gevoel van euforie maakt zich meester van mij. Zou ik op 2.30 uur binnen kunnen zijn ? Dat zou super zijn.

Een paar kilometer verder slaat de man met de hamer echter toe. En als die langskomt, gaat het licht uit en is het feestje over. We krijgen een paar beklimmingen te verwerken die er teveel aan zijn. De modder is nu heel dik en blijft hardnekkig aan mijn schoenen plakken. Er hangt aan elke schoen een halve kilo klei en bij elke stap glijd ik 10 cm weg. Bij elke stap zakt de moed me meer in de schoenen.

Ik sleur me naar de tweede bevoorrading, maar ben volledig leeg. De energiedrank en rijsttaart kunnen niet meer baten. Ik zie een oranje stip aankomen en besluit te wachten in de hoop dat het Sander is. Inderdaad, de fivefinger-man is op komst !

In tegenstelling tot mezelf, kan sander wel goed dozeren. We gaan verder op pad, maar bij elk klimmetje moet Sander op mij wachten. Die laatste 5 kilometer zijn een martelgang.

De aankomst is zalig. Eindelijk ! Net niet binnen de 3 uur, spijtig. Maar wel een supertraining en weer voetjes op de grond. Er is nog heel veel werk voor Chamonix. The road is long !

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s