Zondag 27 maart stond in de TRTC agenda gemarkeerd als de zoveelste grote reünie. Ik moest zien dat ik wat in vorm was, want Sander is op zijn Woutbest, afgetraind en klaar om te knallen. Als ik hem vrijdag bel om af te stemmen voor zondag komt er echter onheilspellend nieuws. De beer is geveld door griep. Een DNS loert om de hoek, tenzij er een miraculeuze genezing volgt. Ik mag me voorbereiden op een lange solotocht.

De wekker staat om kwart voor vijf. Meteen na het ontwaken mag ik hem al op kwart voor zes zetten. Zo gaat dat op de laatste zondag van maart. Het heeft altijd iets idyllisch, die ochtendlijke ritten naar de trails. Vertrekken in het donker en dan met de opkomende zon over de autobahn cruisen. Zalig. Ik merk dat mijn wagen 17 liter verbruikt op de steile hellingen voorbij Luik. In de afdaling is dat 0,3 liter. Dat weerspiegelt ook mijn energieverbruik in zo’n trail. Het herinnert er mij aan dat ik bergop dus niet te zot moet doen als ik de finish wil halen.

Nu Sander er niet bij is, moet ik me mentaal voorbereiden op een lange tocht. Meestal sleurt mijn ervaren ultratrail-buddy mij door de moeilijke eindkilometers. Ik loop dan te zagen dat het toch zwaar is en dat ik zo leeg ben als de Belgische staatskas. En Sander haalt dan zijn beste peptalk boven en begint oude blogcitaten te debiteren. Maar niets van dat vandaag. Ik heb een strak plan. Ik deel de trail op in 4 keer 15 km en het doel is om over elke 15 km 2 uur te doen. Het laatste kwartje zal wel iets korter zijn, maar dan vertragen we meestal wat door de vermoeidheid. Ik heb ook mijn loopstokken mee voor het tweede deel. Dan kan ik mijn benen wat ontlasten.

Om 8.3O uur stipt wordt de start gegeven. Veel volk. Dat ultratrailen wordt steeds populairder, me dunkt. Daardoor is het in de eerste kilometers wat file. Na enkele kilometers is het deelnemersveld wat opengetrokken en is het vlotter lopen. Na 8 kilometer vallen mijn stokken uit mijn rugzak. Ik besluit dan maar om ze nu al te gebruiken. Eigenlijk een geluk bij een ongeluk, want ik voel meteen in de klimmetjes dat mijn benen een stuk minder druk te verwerken krijgen. Nadeel is wel dat het bergaf iets minder handig lopen is. De eerste 15 km leg ik af in 1’47. Ik lig dus al 13 minuten voor op mijn schema. Dat is een mooie bonus want het kan nog moeilijk worden naar het einde toe. Na 30 km zegt de klok 3’38.

We zitten nu al over halfweg en ik voel aan mijn benen dat het nog een heel zware tocht gaat worden. Ik probeer me niet druk te maken als er eens iemand mij voorbij loopt. Gewoon je eigen tempo blijven houden. Er zitten nu ook een aantal gemene lange rechte stukken in, die ook op mentaal vlak een beproeving zijn. Verstand op nul en blik op oneindig dan maar. Op de bevoorrading van 45 km zegt de klok 5’41. Bijna 20 minuten voor op schema. Maar mijn tank is zo goed als leeg en mijn maag verdraagt geen vaste voeding meer. Ik trek een droog shirt aan. Dat had ik ook gepland want ik weet dat een ganse dag in dat bezwete shirt lopen mij altijd gaat irriteren. En dan vertrekken voor het laatste kwartje.

Het gaat nu puur op karakter. Ik hoor de stem van Sander in mijn hoofd : Niet teveel nadenken, gewoon rustig blijven gaan en je komt wel aan de finish. Het helpt me wel. Ik voel geen tijdsdruk en probeer te genieten van het moment. Het is de eerste keer dat ik zo’n lange trail loop zonder te denken aan opgeven. De omgeving van Spa ligt me echt goed. De hellingen zijn heel gematigd. Anders dan in Bouillon waar de hellingsgraad mij telkens volledig uitput. Na 49 moeten we de skipiste naar beneden lopen. Dat lukt nog aan 10 km per uur, al voelt het nu echt wel alsof er honderd naalden in mijn quadriceps zitten.

Na de afdaling van de skipiste is er nog een bevoorrading. Ik neem vlug nog wat energiedrank, maar nu blijf ik niet meer hangen. Ik heb de stal geroken. Nothing’s gonna stop us now ! Gelukkig veel bergaf in de laatste kilometers. Geen sadistische parcoursbouwers hier, waarvoor dank.

Het eindverdict is mooi : officiële tijd 7’39″31 , netto op strava : 7’15″26. Toch nog 24 minuten stilgestaan. Weer een leuke ervaring rijker.