Route merveilleuse. Altijd leuk als je met dit soort adressen je GPS mag programmeren. Het is een schandalige 10 maanden geleden dat TRTC nog eens compleet aan de start van een trail verscheen. Sander is de mega ultra toer opgegaan met zijn compleet geschifte legends-verhaal. Ik ben zo mogelijk nog zotter geweest door mijn oude liefde, de piste, nog eens op te zoeken. Het resultaat is een maanden aanslepende lies- en knieblessure.

De laatste weken kan ik weer op een zacht tempo lopen. Sander stuurde me een aanbod door dat ik moeilijk kon weigeren: een trail van 45 km met vertrek op de citadel van Namen en aankomst op de citadel van Dinant. Daarbij wordt dan nog het bedevaartspad op weg naar Compostela gevolgd. An offer you can’t refuse, dacht ik zo. Zodoende zaten we om 7 uur ’s ochtends in de wagen na een obligate korte koffieklets en een plechtige overhandiging van twee bakken Orval van abt Frank aan prior Sander. We zijn in onze nopjes!

Bij aankomst in Namen wordt ons jeugdig enthousiasme danig getemperd: het regent en de Indisch zomer van de voorbije weken heeft zijn kat gestuurd. Ik ben blij dat ik mijn regenvestje meegebracht heb.

Het valt echter allemaal nog goed mee met dat weer. Het stopt met regenen en eens je loopt, warm je vanzelf op. Ik moet mijn jasje zelfs uitdoen.
Het parcours valt redelijk tegen. Nogal veel beton. We twijfelen of dit wel voor een trail kan doorgaan. Om een trail genoemd te kunnen worden, moet je parcours minstens 90% onverhard zijn. Dat is hier zeker niet het geval. Wij zouden het eerder een toeristische natuurloop noemen. Je doet namelijk heel wat toeristische plekjes van Namen aan. De twee citadels uiteraard, het restaurant ‘les 7 meuses’, les jardins d’Annevoie, het Centre du Visteur Terra Nova.

Dit alles zorgt wel voor een aangename afleiding. Minder aangenaam zijn de bevoorradingen. Na 12 km is er enkel drank. Na 25 km moeten we het doen met bananen en Tuc koekjes. Enkel op de laatste bevoorrading is er ook nog cake, bij wijze van afwisseling. Voor onze 28 euro inschrijving hadden we geen chicon gratin verwacht. Maar zo pover hoefde het nu ook niet te zijn. Temeer dat deze ‘trail’ duidelijk gesponsord werd door toerisme Namen.

We kabbelen verder richting aankomst en houden er altijd het tempo in. Mijn lies speelt me wel parten tussen km 20 en 35. Naar het einde toe gaat het weer beter. Mede doordat ik nog een oude trainingspartner tegenkom. De Anderlechtenaar Laurent De Cnop heeft blijkbaar ook niks beters te doen op een nazomerse zondag.

Er staat al 45 km op mijn suunto en ik zie nog geen citadel. Plots krijgen we een stevige afdaling en zitten we in het centrum van Dinant. Nu moeten we die trappen van de citadel nog op: 408 trappen staat aangegeven. Met het beeld van een goede trappist in mijn hoofd, bestorm ik de flanken van de oude vesting.

Na een verkwikkende koude douche wacht ons de volgende ontnuchtering. De Orval en Chimay zijn uitgeput. Een nadeel van de langste afstand lopen en achteraan het peleton binnen komen. We vergrijpen ons dan maar aan de donkere leffe, maar wel in een Orval glas. De heiligschennis is compleet. Met de benedictie van Sint-Jacobus. Ik ben weer op het goede pad. Mijn bedevaart is geslaagd.