Ik had me er zo op verheugd. Drie maanden is het geleden dat ik nog eens een deftige trail gelopen heb. Dit weekend moest heuglijk worden. Het wordt niets, toch voor mij alleszins.
Ik sukkel al sinds vorige week met verschrikkelijke pijn in mijn kaak, net onder mijn oor. Mijn verbruik van pijnstillers is dan ook fenomenaal te noemen. Een bezoek aan de tandarts en de osteopaat hebben niets opgeleverd. Van de huisdokter heb ik nu antibiotica en nog meer pijnstillers gekregen. Dat is mijn derde antibioticakuur sinds begin oktober. Eén ding staat vast: ik zal 2014 eindigen zonder biotica.
Ik duim voor Sander, die het dit weekend helemaal alleen zal moeten klaren. Geen gezaag van de Asselman aan zijn hoofd. Geen Franke uitspraken. Gewoon alleen in de houffakou. In gedachten ben ik bij jou, maatje.
En ik zit om middernacht achter mijn PC om ons in te schrijven voor de Bouillonnante. Het wordt een promenade van 104 km. Tegen dan ben ik weer helemaal toppie! Nu nog vlug mijn schoen zetten.